KÖPEKLER NASIL İLETİŞİM KURAR?

     

                 

      Köpekler, kendi aralarında ve bizlerle olan ilişkilerinde komünikasyon ve haberleşme amacıyla birçok vücut enstrümanını birlikte kullanmayı tercih ederler. Havlayarak şekillendirdikleri sesli iletişimde çıkardıkları sesler, iletişimde birçok anlama gelebilmektedir. Örneğin, köpeklerde uluma davranışı dürtüsel olarak sürüyü bir araya toplama ihtiyacından kaynaklanır. Yani bir çeşit çağrıdır. Buna bağlı olarak, evde yalnız bırakılan köpeklerin bazılarında uluma davranışını gözlemlemek olasıdır. Bunun sebebi tıpkı sürüyü bir araya toplamak için yapılan uluma gibi sahibi ve evin diğer bireylerini yalnızlıktan kurtulma ümidiyle çağırma eylemiyle aynıdır. Ayrıca tiz sesle, ağlamayla çığlık arasında çıkarılan sesler korku ve acıyı, tok ve yüksek sesle oluşturulan havlama bekçilik sorgulamasını, yüksek tizlikte, kesik havlama da köpeklerde oyuna çağrıyı anlamlandırabilir.

• Köpekler ayrıca havlamalarını belirli bir bağlamda kullanmayı öğrenebilirler. Köpekler diğer köpeklerle ve insanlarla iletişim kurmak için havlarlar. İnsan dilindeki kelimelerle aynı anlamı taşımaz ancak havlayan köpeğin duygusal durumunu gösteren bir iletişim türünü temsil eder.
• Köpekler, insanlarla olan etkileşimleri yoluyla, temel koşullandırma süreçleri aracılığıyla insanın sosyal ipuçlarına duyarlı olmayı öğrenirler. 
• Köpekler evcilleştirilmekle sadece insanlardan korkmalarını azaltmakla kalmadı, aynı zamanda insanlarla olan etkileşimlerine çok amaçlı problem çözme becerilerini de uyguladılar. İnsan sosyal hareketlerini okumak için büyük ölçüde doğuştan gelen bu yetenek, yanlışlıkla evcilleştirme yoluyla seçilmiştir. 
• Köpeklerin insanlarla birlikte evrimleşmesi, onları yalnızca insanın sosyal ipuçlarına yanıt vermekle kalmayıp aynı zamanda insanın zihinsel durumlarını anlamak için bilişsel makinelerle donattı; sözde bir zihin teorisi. 
• Köpekler, insanların iletişimsel jestlerini öğrenmeye adapte olarak yatkındır. Özünde, beyaz taçlı serçelerin türe özgü şarkılarını edinmesi ve ördeklerin kendi türlerine damgasını vurması gibi , insanların jestlerinin önemini öğrenmek için yerleşik bir "ön başlangıç" ile gelirler.